روانشناسي

 
 
بازگشت به مدرسه ✔️ ۱۵ نكته طلايي
|

بازگشت به مدرسه مي تواند هم براي دانش آموزان و هم براي والدين يك چالش باشد. بعد از يك تابستان طولاني، ممكن است سخت باشد كه دوباره به روال مدرسه برگرديم. با اين حال، با كمي برنامه ريزي و آماده سازي، مي توانيد يك شروع موفق داشته باشيد.

در اينجا چند نكته براي بازگشت به مدرسه آورده شده است:

از قبل براي كلاس هاي خود آماده شويد. قبل از شروع مدرسه، فهرستي از كلاس هاي خود و منابع مورد نياز خود را تهيه كنيد. اين به شما كمك مي كند تا از همگام بودن با مطالب عقب نمانيد.
يك برنامه منظم براي خود تعيين كنيد. تعيين يك برنامه منظم براي مطالعه و انجام تكاليف به شما كمك مي كند تا بر روي كار خود تمركز كنيد.
با معلمان خود ارتباط برقرار كنيد. اگر در مورد چيزي مشكل داريد، با معلم خود صحبت كنيد. آنها مي توانند به شما كمك كنند تا بر مشكل غلبه كنيد.
با دوستان و خانواده خود ارتباط برقرار كنيد. صحبت با دوستان و خانواده مي تواند به شما كمك كند تا از نظر عاطفي حمايت شويد.

بازگشت به مدرسه
كودكاني كه براي اولين بار مي خواهند وارد مدرسه شوند و يا كودكاني كه مي خواهند به مدرسه ي جديدي وارد شوند بايد خود را با شرايط جديدي سازگار كنند، حتي رفتن به كلاس بالاتر نيز براي كودك مسائلي را پيش رو دارد مانند روبرو شدن با سطح تحصيلي بالاتر و درس هاي علمي تر، معلم جديد، و يك دايره ي اجتماعي متغير. خبر خوب اين است كه با مقداري آماده سازي و سازماندهي مي توانيد بازگشت به مدرسه را براي كودكتان لذت بخش كنيد و اولين هفته ي تحصيلي را براي خودتان و فرزندتان آسان تر سازيد.در ادامه چند راه براي آسان كردن اين مسئله آمده است:

پيشنهاد مشاور: اضطراب جدايي در مهد كودك ✔️۱۳ راهكارهاي روانشناسي

۱. از اينكه كودكتان با مدرسه اش آشناست اطمينان حاصل كنيد
اگر كودكتان سال قبل نيز در همين مدرسه بوده است اين خيلي خوب است ولي بايد خود را براي بازگشت به مدرسه آماده كنيد ! شما تنها لازم است تغييراتي را كه امسال اتفاق مي افتد را براي كودكتان توضيح دهيد. «حالا تو اولين سطح تحصيلي ات را شروع مي كني، تو بايد در زمين بازي بچه ها بازي كني، و با بچه هاي ديگر در سالن ناهار خوري غذا بخوري.» «حالا تو سال سومي هستي، تو هر روز بايد تكاليفت را انجام بدهي.» «حالا تو وارد دوره ي راهنمايي شده اي، تو خودت بايد به مدرسه بروي. نياز است كه با هم رد شدن از خيابان را تمرين كنيم.»

ولي اگر اين اولين سال تحصيلي كودكتان باشد، پس لازم است كه شما با كودكتان به انجا سر بزنيد. حتي اگر اين آشناسازي ابتدايي يك روز قبل از شروع مدرسه باشد، به مدرسه برويد و با محيط آن آشنا شويد. اگر مي توانيد وارد زمين بازي شويد، اين يك مزيت است كه كودكتان را با آنجا آشنا كنيد. و اگر نمي توانيد وارد زمين بازي شويد از پشت حصار زمين را به او نشان دهيد و او را نسبت به آن هيجان زده كنيد.

۲- از هر فرصتي براي آشنايي بيشتر كودك استفاده كنيد
بسياري از مدارس براي كودكاني كه اولين بار وارد آن مدرسه مي شود موقعيت هايي را تدارك مي بينند كه كودك بتواند با آنجا آشنا شود. اگر مدرسه برنامه ي خاصي براي اين منظور ندارد، از آنها بخواهيد كه يك روز شما و كودكتان قبل از شروع مدرسه به آنجا برويد و با معلم جديد ملاقات داشته باشيد. معلم ها قبل از شروع مدرسه مشغول آماده كردن اتاقشان هستند، ولي هر معلم باتجربه اي از ملاقات با يك دانش اموز جديد و به وجود آوردن احساس خوب در دانش آموز خوشحال مي شود، معلم ها مي دانند كه بايد به دانش آموزانشان براي شروع سال تحصيلي جديد كمك كنند.

۳- كاري كنيد كه كودك راحت تر با معلمش ارتباط برقرار كند
همه ي كودكان نياز دارند كه از ارتباط با معلمشان در كلاس درس احساس راحتي كنند. تا زماني كه اين مشكل حل نشود كودك براي يادگيري آماده گي ندارد. معلمهاي با تجربه اين مسئله را مي دانند و شرايطي را مهيا مي كنند كه دانش آموز از نظر احساسي براي شروع سال تحصيلي جديد آماده گي لازم را به دست بياورد. قطعا، اگر شما شرايطي را فراهم كنيد كه كودك با معلم بيشتر آشنا شود، هر كاري كه مي توانيد در اين زمينه انجام دهيد: راه هاي زيادي براي اينكه كودكتان بتواند معلمي را كه قبلا نديده را بشناسد و اين احساس در او به وجود آيد كه او را مي شناسد.

اگر شما متوجه شديد كه كودكتان در اولين روز مدرسه نمي تواند با معلمش ارتباط برقرار كند، سعي كنيد بلافاصله بين كودكتان و معلمش ارتباط برقرار كنيد. فقط به معلم توضيح دهيد كه كودكتان قبل از شروع مدرسه هيجان زده بود ولي حالا به نظر مي رسد كه هنوز نتوانسته با اين مسئله كنار بيايد. شما اميدوار هستيد كه معلم بتواند شرايط ويژه اي را براي برقراري ارتباط با كودكتان به وجود بياورد و احساسي در كودك به وجود بيايد كه انگار در خانه است.

اضطراب جدايي در روز اول مدرسه
۴- اسان كردن برقراري ارتباط فرزندتان با بچه هاي ديگر در مدرسه
كودكان هميشه در مورد معلم جديدشان مضطرب هستند، ولي در صورتي كه آنها ديگر همكلاسي هايشان را بشناسند، آنها احساس راحتي بيشتري مي كنند. اگر شما تازه وارد شهري شده ايد، سعي كنيد با ديگر كودكان كه در همسايگي شما هستند آشنا شويد. اغلب مدارس مايلند كه آشنايي بيشتري به وجود بياورند، سعي كنيد كه قبل از شروع مدرسه كودكتان با ديگر دانش آموزان ارتباط برقرار كند و با آنها آشنا شود.

۵- خداحافظي كردن را با كودكتان تمرين كنيد.
براي بسياري از كودكان، بزرگترين چالش اين است كه از شما جدا شوند. با به وجود آوردن شرايطي سعي كنيد كه به صورت منظم و كوتاه از كودكتان جدا شويد كه اين شرايط بتواند تمريني براي جدايي شما از كودكتان باشد.

شما ممكن است به كودكتان چيزي بدهيد كه آن را نگه دارد چيزي كه شما را به ياد او مي اندازد، مانند يك شكل قلب كه بر روي آن كلمه ي عشق نوشته شده است، دستمالتان، يا تكه سنگ كوچكي شما با يكديگر در ساحل پيدا كرده ايد، چيزي كه او بتواند در جيبش بگذارد و با خودش ببرد و زماني كه بر مي گردد آن را به شما پس دهد. بيشتر كودكان دوست دارند كه در كيفشان عكسي از خانواده داشته باشند

۶- از مدرسه بخواهيد كه به شما و كودكتان اجازه دهد كه داخل كلاس شويد
مشخص كنيد كه چه مقدار از زمان مي توانيد در آنجا بمانيد. اگر متوجه شديد كه بازگشت به مدرسه براي كودكتان دشوار است با معلمش ملاقات داشته باشيد و با همديگر برنامه اي را تدارك ببينيد كه جدا شدن از شما براي اولين هفته ي مدرسه براي او سخت نباشد.شايد شما بايد هر روز صبح يك داستان براي كودكتان بخوانيد و سپس او را به معلم بسپاريد و از كودكتان خداحافظي كنيد بنابراين معلم مي تواند شرايطي را به وجود اورد كه كودك احساس راحتي بيشتري داشته باشد.

۷- شروع به صحبت كردن در مورد كلاس بالاتر و يا سال تحصيلي جديد كنيد.
بهترين كار انتخاب كتاب هايي است كه به كلاس او مربوط مي شود. كتابخانه يا معلم مي توانند در اين مورد به شما كمك كنند. كودكتان را در مورد چيزي كه بايد انتظار را داشته باشد هيجان زده كنيد، كه شامل خوراكي، زمين بازي، خواندن، كامپيوترها، آواز خواندن و هنر مي شود. اگر شما كودكان ديگري را كه با او همكلاسي هستند و يا اينكه به همان مدرسه مي روند را مي شناسيد مطمئن شويد كه او با آنها را ببيند يا با آنها بازي كند. خاطرات خوب خودتان را در مدرسه براي كودكتان تعريف كنيد.

پيشنهاد مشاور: ۱۱ دلايل گريه كودك | تمامي دلايل را پيش از خطر بررسي كنيد

۸- اگر يك خواهر يا برادر كوچكتر در خانه با شماست
اگر خواهر يا برادر كوچكتر كودكتان در خانه با شماست، اطمينان حاصل كنيد كه كودكتان بداند كه چقدر خانه بدون او كسل كننده است و چقدر نسبت به او حسودي مي كند كه نمي تواند مانند يك بچه ي بزرگ به مدرسه برود. هر روز بعد از مدرسه شما ساعات بخصوصي را با فرزند بزرگترتان صرف مي كنيد و خوراكي مي خوريد و در مورد روزش با او صحبت مي كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-بازگشت به مدرسه ✔️ ۱۵ نكته طلايي



:: ات مرتبط:

:: برچسب‌ها:
نویسنده : ravanshenas4455
تاریخ : 1402/11/1 
زمان : ۱۹
۵ نشانه كه كودك شما اضطراب جدايي دارد
|

پنج نشانه اصلي كه نشان مي دهد كودك شما داراي اضطراب جدايي است و برخي از مواردي كه بايد براي كمك به آن در در نظر بگيريد در اين مقاله ذكر شده است:

۱. كودك شما وقتي از اتاق بيرون مي آيد گريه مي كند
به عنوان مثال، نوزاد بين سنين چهار تا هشت ماهگي ممكن است زماني كه قادر به ديدن مراقب خود در اتاق نباشد، علائم بيماري و اضطراب شديد را نشان دهد كه شامل گريه يا علائم ناراحتي مي باشد.

اين به اين دليل است كه آن ها تازه ياد مي گيرند كه اشياء و افراد آشنا را بشناسند و در اطراف آن ها احساس داشته باشند اما هنوز متوجه نمي شوند كه فقط به اين دليل كه نمي توانند ديگران را ببينند، به اين معني نيست كه آنجا حضور ندارند.

بنابراين زمان مناسبي است تا به كودك خود نشان دهيد كه دوباره ظاهر خواهيد شد. بازي «دالي» را با كودك خود تمرين كنيد و از اين دوران در زندگي او لذت ببريد.

وقتي كودكان بزرگتر مي شوند، به مرور ياد مي گيرند كه والدين آن ها هميشه باز خواهند گشت و به مرور به افرادي كه از آن ها مراقبت كرده و نيازهاي آن ها را برطرف مي كنند، اعتماد لازم را پيدا مي كنند.

۲. با ديدن مكان ها و چهره هاي جديد دچار استرس مي شوند
گاهي اوقات هنگام بازديد از مكان هاي جديد كودك مضطرب مي شود. آن ها ممكن است تمايلي به خروج از خانه براي رويداد جديد نداشته باشند، هنگام ورود در گوشه اي بمانند يا رفتارهاي عصبي نشان دهند.

ترس از مكان هاي ناشناخته يكي از رايج ترين عوامل اضطراب آور است. راه مبارزه با اين امر اين است كه كودك خود را تا جايي كه مي توانيد براي مكان هاي جديد آماده كنيد.

به آن ها بگوييد كجا مي رويد. آماده كردن آن ها براي مكان هاي جديد مي‌تواند شامل نشان دادن عكس‌هايي از مكان، افراد آنجا و در صورت امكان، توصيف فعاليت‌ها در آن مكان كنيد.

آماده سازي كليدي است، دانستن اينكه آن ها از افراد جديد چه انتظاراتي مي توانند داشته باشند نيز مهم است. گفتگوهاي قبلي در مورد رفتار مورد انتظار آن ها و ارتباط با ساير افراد اطرافشان مي تواند آن ها را توانمند كند.

۳. اضطراب هنگام خواب
زمان خواب براي بچه هايي كه درگير اضطراب هستند براي خواب دچار مشكل زيادي مي شوند.

كودك ممكن است از تاريكي بترسد زيرا نمي تواند در تاريكي بسياري از چيزها را ببيند بنابراين به آن ها اطمينان دهيد كه چيزي براي ترس وجود ندارد.

بنابراين دورنماي تنها خوابيدن براي كودك مي تواند اضطراب آور باشد. نشانه هايي كه كودك شما اين را تجربه مي كند ممكن است شامل بي ميلي به خوابيدن، امتناع از رفتن به رختخواب يا گريه و رفتار عصباني باشد.

كارهايي وجود دارد كه مي توانيد براي كمك به آنها انجام دهيد:

يك روال آرامش بخش، قابل پيش بيني قبل از خواب ايجاد كنيد.
فضاي اتاق خواب آرام باشد.
كودكان قبل از خواب حيوانات عروسكي يا پتوهاي مخصوصي مي توانند داشته باشند كه خواب را براي آن ها راحت مي كند.
مطمئن شويد كه فرزندتان آماده است تا با آرامش و بدون اضطراب به رختخواب برود.
۴. تجربيات منفي تاثير زيادي دارد
طبق تحقيقات، اختلال اضطراب جدايي با «اضطراب رشدي نامناسب و بيش از حد در مورد جدايي از خانه يا از كساني كه فرد به آن ها وابسته است» مشخص مي شود.

كودكان مبتلا به اضطراب جدايي ممكن است به دليل تجربيات منفي دچار اين مشكل شده باشند.

اگر جدا شدن از شما براي فرزندتان سخت است، تمايلي به ترك خانه ندارند، يا زماني كه زمان رفتن به جايي است احساس بيماري مي كنند، احتمالا يك تجربه منفي را تجربه كرده است.

مانند بسياري از جنبه هاي ديگر فرزندپروري، ما بايد خطوط ارتباطي را باز نگه داريم. اين همچنين مي‌تواند به معناي دسترسي به يك مشاور كودك باشد كه بچه‌هاي ما نيز بتوانند به او اعتماد كنند.

تقويت رفتارهاي منفي پيرامون اضطراب جدايي يكي از دام هايي است كه ما به عنوان والدين ممكن است در آن گرفتار شويم. تسليم شدن به كج خلقي يا اضطراب بدون تحقيق مي تواند باعث شود فرزندانمان احساس امنيت كمتري كنند.

اين به اين دليل است كه تمام كنترل را در دستان آن ها قرار مي دهيم. آن ها به ما نياز دارند كه آن ها را راهنمايي كنيم، از آن ها حمايت كنيم و بدانيم كه هميشه در كنار ما امن هستند.

راهكارهاي كاهش اضطراب
ما مي توانيم براي كاهش اضطراب آن ها و كشف دليل اضطراب كارهاي زير را انجام دهيم:

صحبت از اتفاق منفي
توانمندسازي فرزندانمان با ابزارهايي براي موفقيت
تمرين زياد در خانه و بازگشت به جايي كه اتفاق رخ داده است.
بچه‌ها بايد اعتماد به نفس خود را تقويت كنند، كارهايي را كه مي‌توانند به تنهايي انجام دهند و بدانند كه هميشه مجبور نيستند اين احساسات را تجربه كنند، زيرا ما از آن ها حمايت مي‌كنيم.

منبع:كانون مشاوران ايران-۵ نشانه كه كودك شما اضطراب جدايي دارد



:: ات مرتبط:

:: برچسب‌ها:
نویسنده : ravanshenas4455
تاریخ : 1402/1/9 
زمان : ۱۹
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان | درمان تضميني + تشخيص
|

اختلال اضطراب جدايي در نوزادان باعث اضطراب بيش از حد مربوط به جدايي يك كودك از خانه و يا از كساني (در نوجوانان و بزرگسالان) است كه به فرد به آن ها وابسته است.

اين اضطراب فراتر از ميزاني است كه براي رشد فرد انتظار مي رود. ترس، اضطراب و يا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در كودكان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه يا بيشتر در بزرگسالان به طول مي انجامد.
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان، معمولا از خانواده هاي غيرصميمي نشات مي گيرند. هنگامي كه نوزاد از خانه و يا افراد وابسته اصلي جدا مي شوند، ممكن است به طور پيوسته احساس طرد، بي تفاوتي، غم و اندوه اجتماعي و يا مشكل تمركز بر روي كار و يا بازي را نشان دهند.

بسته به سن افراد، ممكن است ترس از حيوانات، هيولا، تاريكي، دزد، سارق، آدم ربايان، حوادث رانندگي، سفر هواپيما، و شرايط ديگري را داشته باشند كه به عنوان خطري براي يكپارچگي خانواده و يا خود افراد تلقي مي شوند.

نگراني در مورد مرگ و مردن نيز رايج است. امتناع از مدرسه رفتن ممكن است به مشكلات تحصيلي و اجتناب اجتماعي منجر شود.

كودكان ممكن است از اين امر شكايت كنند كه هيچ كس آن ها را دوست ندارد و يا مراقب آن ها نيست و در نتيجه آرزو مي كنند كه مرده بودند.

هنگامي كه زمان جدايي بسيار ناراحت مي شوند، ممكن است خشم و يا گاهي اوقات تنفر خود را نسبت به كسي كه‌ آن ها را مجبور به جدايي‌ كرده، نشان دهند.

اضطراب جدايي در نوزادان دكتر هلاكويي
وقتي كودكان خردسال در شب تنها هستند، ممكن است تجارب ادراكي غيرمعمولي را گزارش دهند (مانند كودكاني كه مي گويند تصور مي كنند افرادي كه به اتاقشان ‌نگاه مي كند، موجودات ترسناك به آن ها نزديك مي شوند يا حس مي كنند چشم هايي به آن ها خيره شده اند).

كودكان مبتلا به اين اختلال اضطراب جدايي در نوزادان اغلب به صورت سخت گير، فضول و نيازمند توجه مداوم، مي باشند. اغلب اوقات تقاضاهاي مفرط كودك، به يك منبع سرخوردگي والدين تبديل مي شوند كه منجر به خشم و درگيري در خانواده است.

كودكان مبتلا به اين اختلال اضطراب جدايي در نوزادان، گاهي اوقات، به صورت افراد وظيفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازي توصيف مي شوند. كودكان ممكن است شكايت هاي جسماني داشته باشند كه به آزمايشات فيزيكي و روش هاي پزشكي منجر مي شود ولي در حقيقت مشكلي وجود ندارد.

حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممكن است با گذر زمان تداوم بيشتري پيدا كند و تشخيص فرعي اختلال افسرده خويي و يا اختلال افسردگي اساسي را توجيه كند. اين اختلال ممكن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مكان هاي شلوغ اولويت داشته باشد.

اضطراب جدايي چيست؟
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان ممكن است باعث شود كه كودك گريه كند، جيغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تكان دهد يا صورتش را پنهان كند، اين كودكان وقتي كسي كه او را نمي شناسد به آن ها نزديك مي شود غوغا مي كنند.

همين واكنش‌ها ممكن است در مورد اعضاي خانواده و دوستاني نيز رخ دهد كه به نظر مي‌رسيد كودك شما زماني از آن ها لذت مي‌برد اما اكنون آن ها را “غريبه” يا حتي يك تهديد مي‌داند.

اختلال اضطراب جدايي در نوزادان مرحله اي از رشد طبيعي است. در اين مرحله، كودكان وقتي از والدين يا مراقبان اصلي خود جدا مي شوند، مضطرب مي شوند. اختلال اضطراب جدايي در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگي كودكان شروع مي شود و در سنين ۱۰ تا ۱۸ ماهگي شديدتر مي شود.

هنگامي كه از والدين يا مراقبان خود جدا مي شوند، به ويژه زماني كه از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامني مي كنند.

آن ها براي امنيت و اطمينان به والدين و مراقبان خود نگاه مي كنند. گريه نشان مي دهد كه كودكان احساس دلبستگي به والدين يا مراقبان خود را ايجاد كرده اند. گريه در اين شرايط يك واكنش مثبت است.

اختلال اضطراب جدايي در نوزادان تا ۲۴ ماهگي كودكان ادامه دارد. در اين سن، كودكان ماندگاري اشيا را ياد گرفته اند و اعتماد پيدا كرده اند. اضطراب جدايي به مرور برطرف مي شود زيرا كودكان ياد گرفته اند كه والدين يا مراقبان آن ها حتي زماني كه ديده نمي شود نيز هنوز وجود دارند.

كودكان ياد گرفته اند كه به والدين خود اعتماد كنند يا در نهايت مراقبان خود باز خواهند گشت.

چگونه اضطراب جدايي كودك از مادر را كاهش دهد
به طور منظم او را در آغوش بكشيد. كودك خود را در آغوش بگيريد و دلبستگي او را تقويت كنيد
جدايي هاي كوتاه مدت را شروع كنيد. او را در اتاقي قرار دهيد و ابتدا مطمن شويد كه اتاق امن است و سپس او را براي مدت كوتاهي تنها بگذاريد.


استقلال را تقويت كنيد. به نوزاد خود اجازه دهيد راحت در اتاق بگردد.
توضيح دهيد كه چرا او را ترك مي كنيد و كي بر مي گرديد. هرچه كودك بزرگ تر مي شود بيش تر مي توانيد توضيح دهيد.
هرگز دزدكي او را تنها نگذاريد. اين كار باعث مي شود كه كودك اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظي از او باعث مي شود كه احساس كند والدينش بي دليل و ناگهاني او را ترك نمي كنند.
بنشينيد و با هم كتاب بخوانيد.
با كودك خود نقاشي بكشيد.
به كودك خود اجازه دهيد با يكي از دوستان خود فعاليتي انجام دهد.
وقتي فرزندتان بدون شما روز را پشت سر مي گذارد، با تمجيد از او، عزت نفسش را تقويت كنيد.
درمان اضطراب جدايي در نوزادان
پس از هربار شير دادن كمي از كودك خود فاصله بگيريد تا اختلال اضطراب جدايي در نوزادان را كاهش دهيد.
حتما پيش از رفتن به كودك خود اطلاع دهيد.
به وعده هايي كه مي دهيد عمل كنيد تا اعتماد او را تقويت كنيد.
او را در محيط آشنا قرار دهيد و از پرستار بخواهيد به خانه بيايد.
سعي كنيد برنامه هاي ترسناك را مشاهده نكنيد.
به فرزندتان بگوييد كه حالش به مرور بهتر خواهد شد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال اضطراب جدايي در نوزادان | درمان تضميني + تشخيص



:: ات مرتبط:

:: برچسب‌ها:
نویسنده : ravanshenas4455
تاریخ : 1401/9/15 
زمان : ۰۵
اختلال اضطراب جدايي در كودكان از دلايل تا درمان
|

اختلال اضطراب جدايي در كودكان از دلايل تا درمان

اختلال اضطراب جدايي در كودكان چيست؟ به احتمال زياد براي شما هم اتفاق افتاده است كه خواسته ايد بيرون برويد اما با گريه و كج خلقي كودكتان رو به رو شده ايد. در اين جا اين سوال پيش مي آيد كه آيا اين اتفاق و وابستگي فرزندان به شما طبيعي مي باشد؟ و بايد در اين موارد چطور با فرزندان برخورد شود؟ اضطراب جدايي در سنين ۱۲ تا ۱۸ ماهگي طبيعي مي باشد اما اين اضطراب در كودكان سنين بالاتر به عنوان يك اختلال رواني شناخته شده و آن را تحت عنوان اختلال اضطراب جدايي مي شناسند كه نياز به درمان دارد.

در ادامه اين مقاله به بررسي كامل اين موضوع پرداخته شده است تا جواب بسياري از سوال هاي خود را در زمينه اختلال اضطراب جدايي در كودكان دريافت نماييد.

اختلال اضطراب جدايي چيست؟
كودك شما در سنين پايين تر وابستگي هاي زيادي به شما دارد و از اين كه شما او را ترك مي كنيد و تنهايش مي گذاريد مي ترسد و گريه و بهانه گيري مي كند، ممكن است در صورت جدايي از شما به مدت كوتاهي، گريه و بد خلقي كند اما بايد توجه داشته باشيد اين واكنش ها در سنين ۱۲ تا ۱۸ ماهگي طبيعي مي باشد و با طي كردن روند رشد طبيعي كودك به تدريج اضطراب جدايي و وابستگي كودك از بين مي رود.

اما در صورتي كه در سنين بالاتر به ويژه در سن پيش دبستاني اين واكنش ها در كودك مشاهده شد بايد نگران شويد زيرا احتمال دارد كودك شما از اختلال اضطراب جدايي رنج ببرد، در واقع اختلال اضطراب جدايي يكي از اختلال هاي اضطرابي مي باشد كه كودك در هنگام جدايي از خانه يا مراقبان، دچار اضطراب شديد و نامناسبي مي شود و واكنش هايي نشان مي دهد كه نسبت به سنش غير طبيعي مي باشد.

علائم اختلال اضطراب جدايي در كودكان
بر اساس مطالبي كه بيان شد اختلال اضطراب جدايي در كودكان بيشتر در سال هاي پيش دبستاني ديده مي شود به طوري كه اين كودكان حاضر نيستند در هنگام مدرسه رفتن يا بازي كردن از والدين شان جدا شوند و براي جدا نشدن از خانواده دلايل مختلفي مانند مريض شدن را بهانه مي كنند، از جمله علائمي كه اختلال اضطراب جدايي را نشان مي دهد مي توان به موارد زير اشاره كرد:

ترس از جدايي از خانواده:
كودكاني كه دچار اختلال اضطراب جدايي مي شوند به طور مداوم ترس از جدايي از والدين را دارند و همين مسئله باعث مي شود تا اضطراب هاي پياپي در آن ها به وجود آيد، يكي از مهم ترين علائم اضطراب جدايي، ترس از جدايي كودكان از والدينشان مي باشد.

۲٫ از دست دادن افراد وابسته:
نگراني زيادي نسبت به افرادي كه وابسته و دلبسته هستند دارند به طوري كه همواره نگران از دست دادن آن ها مي باشند و مي ترسند بلايي سر اين افراد بيايد.

۳٫ خارج نشدن از خانه:
كودك علاقه اي به بيرون رفتن ندارد و دوست ندارد از خانه خارج شود و به ديدار دوستان، اقوام و يا مدرسه و مكان هاي ديگر برود.

۴٫ بي خوابي يا كابوس ديدن:
دلش نمي خواهد شب ها در مكان ديگري جز خانه خود بخوابد. اضطراب جدايي در اين كودكان باعث مي شود كه حتما در كنار فردي كه به او وابسته است بخوابد و يا احتمال دارد كابوس هايي در مورد جدايي از والدين خود ببيند.

۵٫ علائم جسماني:
در صورت جدايي از افرادي كه به آن ها وابسته است دچار سردرد، حالت تهوع، استفراغ، دل درد و غيره مي شود.

نكته: علائمي كه بيان شد بايد حداقل به مدت ۴ هفته در كودكان ادامه داشته باشد و اين اختلال ناراحتي قابل ملاحظه اي در عملكرد هاي اجتماعي، شغلي و تحصيلي و يا زمينه هاي ديگر ايجاد كند و با اختلال هاي رواني ديگر قابل توجيه نمي باشد.دلايل بروز اختلال اضطراب جدايي در كودكان

افرادي كه دچار اختلال اضطراب جدايي مي شوند ممكن است به خاطر احساس ناامني در كودك باشد اين ناامني به دلايل بسياري به وجود مي آيد كه از جمله دلايل بروز اختلال اضطراب مي توان به موارد زير اشاره نمود.

ژنتيك:
بسياري از كودكان به صورت ژنتيكي خلق و خوي حساسي دارند و احتمال اين كه به اضطراب دچار شوند بسيار زياد است و به همين دليل آمادگي آن ها براي ابتلا به اضطراب جدايي بيشتر مي باشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال اضطراب جدايي در كودكان از دلايل تا درمان



:: ات مرتبط:

:: برچسب‌ها:
نویسنده : ravanshenas4455
تاریخ : 1400/9/10 
زمان : ۱۷
[ ]